سرعین یکی از شهرهای زببای استان اردبیل است. که به شهر چشمه‌های همیشه جوشان، معروف است سرعین به دلیل حضور سبلان و چشمه‌های آب گرم در بین گردشگران از شهرت و محبوبیت فراوانی برخوردار است. در ادامه مقاله شما باجاذبه های گردشگری طبیعی سرعین بیشتر آشنا خواهید شد.
سرعین
سرعین از شهرهای زیبای اردبیل با جاذبه‌های گردشگری ویژه است. بیشتر گردگشران این منطقه را به چشمه‌های طبیعی و آب گرم آن می‌شناسند. که از مکان‌های دیدنی سرعین است و دارای خواص درمانی بی نظیری است. وجود کوه‌های سبلان در اطراف این مناطق ماظر آن را دیدنی و چشم نواز کرده است. سرعین از جاذبه‌های گردشگری مهم و زیبای ایران است. که در مناطق اردبیل قرار دارد و با طبیعت‌های خاص و تماشایی خود گردشگران زیادی را به سمت خود جذب می‌کند.
آبشار ورگه سران- سرعین-اردبیل
دامنه‌های سبلان پر از دشت‌های سرسبز و خرم است و آبشار ورگه سران یکی از بکرترین نقاط دیدنی این دامنه‌ها. آبشار ورگه سران در روستایی به همین نام در شمال سرعین قرار گرفته است. در دره و تنگه طبیعی این روستا چشمه‌های معروف و پرآب زیادی معروف به قیرخ بولاخ یا چهل چشمه وجود دارد. که در اثر برخورد آب آنها با صخره‌ها آبشاری دیدنی به وجود آمده است. اینجا جایی است، که می‌توان در زیر سایه درختانش در سکوت دره‌ها به آرامش رسید. آبشار ورگه سران در فاصله ۵ دقیقه‌ای از شهر سرعین واقع شده است.
روستای آلوارس- سرعین-اردبیل
این روستا دارای آب و هوایی مطبوع و خنک است. روستای آلوارس بسیار قدیمی است و قوم عشایر شاهسون در این منطقه سکونت دارند. در این روستا چشمه‌ها و رودخانه‌های پرآبی وجود دارد که می‌توان از آن ماهی صید کرد.
آناهیتا – تپه تاریخی-سرعین-اردبیل
از مهمترین جاذبه‌های تاریخی و باستانی شهر توریستی سرعین در استان اردبیل تپه باستانی آناهیتا است. که از آن به اسامی آناهیتا، سارقین و زرتشت یاد شده است. و از نشانه‌های آئین زرتشت در این منطقه می‌باشد. این تپه باستانی که در قسمت غربی شهر سرعین قرار دارد و قدمت آن به اواخر هزاره اول و دوم قبل از میلاد می‌رسد؛ سالها به عنوان آتشکده، محل عبادت و ریاضت مغ‌ها و موبدان زرتشتی بوده و این معبد و حوالی آن به نام ساری قایا بیلاقی، استراحتگاه تابستانی حاکمان ساسانی بوده است.
بعد از سقوط امپراطوری ساسانی وهجوم اعراب به آذربایجان، ساری قایا و معابد و آتشکده‌های آن نیز از رونق افتاد. تپه آناهیتای سرعین که در تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۷۷ با شماره ثبت ۱۹۷۹ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. تپه آناهیتا در ضلع شمالی خیابان اصلی سرعین واقع شده است.
در کاوشهای انجام یافته از این منطقه اشیاء و سفالینه هائی به قدمت اواخر هزاره دوم و اول قبل از میلاد مسیح بدست آمده است. در اوایل دهه چهل با احداث منبع آب آشامیدنی شهر بر روی تپه آناهیتا بقایای دیوار قلعه و بنای موجود در روی تپه از میان رفت.
قلعه مذکور سالها به عنوان مسجد مورد استفاده اهالی قرار می‌گرفت. مشهور است که در زیر این تپه و قلعه آن راههای زیرزمین وجود داشته که خروجی یکی از آنها در محدوده میدان گاو میش گلی شهر سرعین است که اکنون مسدود می‌باشد. البته تونل‌های فرعی دیگری هم در این رابطه با کاربریهای متفاوت وجود داشته است. بعلت خاک مرغوب این ناحیه و استفاده از خ اک آن در ساخت و ساز منازل، در حین خاکبرداری ها، سکه‌ها، سفالینه‌ها و اشیاء قدیمی فراوانی بدست آمده است. که حاکی از قدمت این تپه دارد.