لاهیجان از زیباترین و سرسبزترین شهرهای ایران است. جاهای دیدنی لاهیجان انقدر زیاد هستند که در سفر به این شهر لحظه‌ای بیکار نمی‌مانید.چه طرفدار جاهای تفریحی و هیجان‌انگیز باشید، چه از جاذبه‌های طبیعی لذت ببرید و چه به دنبال جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی شهر لاهیجان باشید. این شهر برایتان گزینه‌های جذابی دارد.
پل خشتی (خشت پرد)- مسیر لاهیجان به لنگرود
پل خشتی یا به زبان محلی “خشت پرد” بر روی رودخانه لنگرود در مسیر راه قدیمی لاهیجان به لنگرود در قسمت مرکزی شهر، واقع‌شده است. و دو قسمت شهر؛ فشکالی محله را به راه پشته متصل می‌کند. بر اساس اطلاعات کتاب تاریخ خانی تا سال ۹۱۲ هـ. ق در شهر لنگرود، فقط پلی چوبی موجود بود. ازاین‌رو ساخت این پل را می‌توان به زمان حکام کیایی گیلان منسوب دانست. هر چند پاره‌ای از بومیان ساخت این پل را منطقه به عهد تیموری و ایلخانیان نسبت می‌دهند. که البته سند و مدرک معتبری دراین‌باره در دست نیست.
اما در کتاب دارالمرز ولایت گیلان نوشتهٔ رابینو ساخت آن را مربوط به دوران صفویه ذکر نموده است. معروف است این پل که یکی از معروف‌ترین ابنیه و نماد شهر لنگرود بشمار می‌رود. به دستور حاجی‌آقا منجم‌باشی که در زمان سلطنت فتحعلی شاه حاکم گیلان بود، ساخته‌شده است. پل خشتی لنگرود که از آجر و ساروج ساخته‌شده، به خـاطر جنس مواد به‌کاررفته و شکل خاص آن، همیشه مورد توجه و اهمیت بوده است.
و هچنین رودخانه لنگرود در قدیم یک گذرگاه تجاری آبی برای لنگرود محسوب می‌شده و پل خشتی، لنگرگاهی برای قایق‌هایی که از مناطق بالادست و پایین دست محصولات خود را هر روزه به شهر می‌آوردند و از این رو حائز اهمیت می‌باشد.
حمام گلشن- لاهیجان
در زمان‌های قدیم حمام خانگی یک مقولهٔ لاکچری بوده و تنها اعیان بودند که در عمارت‌های بزرگ خود حمام شخصی داشتند. بقیهٔ مردم از حمام‌های عمومی استفاده می‌کردند که بناهای بزرگی بودند با طراحی ویژه‌ای برای استحمام عدهٔ زیادی از مردم. حمام گلشن لاهیجان از آن دسته حمام‌های عمومی است که طراحی خاصی دارد و جزء آثار تاریخی جذاب برای گردشگران محسوب می‌شود. این حمام دارای دو بخش است. یکی بخش بزرگ‌تر که نزدیک ورودی قرار دارد. و مورد استفادهٔ عموم مردم است و بخش اندرونی‌تر که کوچک‌تر بوده و از سوز و سرمای بیرون دورتر است. این بخش توسط ثروتمندان و اعیان مورد استفاده قرار می‌گرفت. حمام گلشن در زمان فتحعلی شاه قاجار ساخته شد. و به واسطهٔ بازسازی‌ها و تعمیرات مکرر هنوز هم پابرجاست و مورد استفادهٔ عموم قرار می‌گیرد.
قلعه تاریخی روستای دیزبن – لاهیجان
این قلعه در راه بازگشت به شهر لاهیجان قرار دارد. چون محل دزدها بود, دزدها نامیده می‌شدند. اما عده‌ای اظهار داشته‌اند دیز در لغت به معنای دز و دژ است. که درحقیقت دژبان بوده است و در واقع محل سکونت محافظان پادشاهان لاهیجان بوده‌است. از آنجا که سنگ‌های کوهستان بر روی آن‌ها سنگ‌های ساختمانی بنا شده‌است, قلعه به شدت آسیب‌دیده و تقریباً نابود شده‌است.
موزهٔ تاریخ چای ایران (لاهیجان)
آرامگاه محمد میرزا قوانلو ملقب به کاشف السلطنه (موزه تاریخ چای لاهیجان) مربوط به دوره معاصر است. و در لاهیجان، خیابان کاشف شرقی نرسیده به سه راه کشاورزی واقع شده‌است. این اثر در تاریخ ۲۶ آبان ۱۳۷۵ با شمارهٔ ثبت ۱۷۶۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. موزه لاهیجان یکی از جاذبه‌های گردشگری شهرستان لاهیجان است. که ابتدا به عنوان مقبره کاشف السلطنه مورد بازدید قرار می‌گرفت.
با تکمیل ساختمان نیمه کاره مجاور آرامگاه و از سال ۱۳۷۵ به عنوان موزه تاریخ چای ایران مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
این موزه از یک سالن اصلی دو طبقه، یک برج و دو فضای اداری شمالی و جنوبی تشکیل شده‌است. طبقه همکف از سالن اصلی بنا، به اسناد و مدارک مرحوم کاشف السلطنه و وسایل مربوط به چای و چاینوشی اختصاص داده شده است. و طبقه دوم بنا را ویترین‌ها و اقلام مردم‌شناسی تشکیل می‌دهند.
کاشف السلطنه پدر چای ایران
کاشف السلطنه که او را پدر چای ایران می‌نامند، بنیانگذار صنعت چای در کشورمان بود. او با سمت ژنرال کنسول کشورمان در سال ۱۲۷۲ به هندوستان رفت. وی علاوه بر انجام وظایف محوله خود، فنون کاشت چای را نیز فرا گرفت. و پس از دو سال و با بهره گیری از نفوذ سیاسی خود موفق شد؛ ۳۰۰۰ نهال چای را وارد ایران کند.
او که فردی میهن پرست بود، اعتقاد داشت که کشورمان باید از کالاهای اساسی مثل چای و قند بی احتیاج باشد. و نباید پول هنگفت کشور صرف واردات این کالاها شود. بنابراین با دستور رضا شاه، ریاست سازمان چای کشور را برعهده گرفت. و در طول ریاست خود توانست پیروزی های بسیاری را در این زمینه کسب کند. او کسی بود که موفق شد صنعت چای ایران را به یکی از قوی‌ترین صنایع کشور مبدل سازد.
در طبقه همکف این موزه گنجینه ارزشمندی از اشیاء و وسایل قدیمی برای دم کردن و نوشیدن چای در معرض نمایش قرار داده شده است. از سماورهای روسی گرفته تا، منقل و ظروف آنتیک چای خوری. این بخش از موزه چون کتابی تاریخی؛ به نمایش چگونگی ورود چای به کشور و تثبیت صنعت چای ایران اختصاص یافته است.
همچنین دست نوشته و اسناد و مدارک کاشف السلطنه که اطلاعات بسیار ارزشمندی را در خصوص صنعت چای کشورمان در خود نهفته‌اند، نیز در این بخش از موزه نگهداری می‌شود.
اما طبقه دوم موزه تاریخ چای ایران به نمایش کاسه‌های مسی، ظروف سفالی، چراغ‌های پیه سوز، ابزار ساخته شده از چوب و پوشاک محلی مردم این خطه از کشورمان اختصاص دارد. موزه تاریخ چای لاهیجان از جاذبه‌های گردشگری استان گیلان است که هرساله گردشگران و مسافران زیادی دارد.